به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی «عبدالعزیز ابن سعود» به مدینه روی آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال کرده و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور همچنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم (ص)، قبور زنان آن حضرت، قبر ام‌البنین مادر حضرت اباالفضل العباس (ع) و قبر عبدالله پدر پیامبر (ص) و اسماعیل فرزند امام صادق(ع) و بسیاری قبور دیگر پرداختند .

اینکه این تفکر از چه زمانی در دنیای اسلام راه پیدا کرد، بحثی جداگانه دارد و به زمان «ابن تیمیه» درقرن هفتم  برمی‌گردد. اما اینکه چگونه  خاندان آل سعود  به این تفکر دست یافتند و احیاگر این تفکر شدند، قابل توجه است.

«محمد ابن عبدالوهاب» از نسل یهودیان تازه مسلمان شده بود که در قرن دوازدهم به عنوان احیاگر تفکر «ابن تیمیه»، گذشته عبرت آموزی دارد. از تفکر دگراندیشی او در دوره جوانی تا گشت و گذار در همه بلاد اسلامی حتی ایران و آشنایی با همفر و تحت تاثیر قرارگرفتن او دراجرای ماموریت‌های همفر و آشنایی و همپیمانی او با محمد بن سعود همه نشان از دست نشاندگی ابن وهاب و تقویت این تفکر از سوی انگلیس دارد.

بویژه اینکه «محمد بن عبدالوهاب» در سال ۱۱۴۳ قمری مذهب تازه‌ای تاسیس کرد. هرچند ابن وهاب پیرو مذهب «احمد بن حنبل» بود و از این مذهب پیروی می‌کرد، اما تفکرهای افراطی که ریشه در عقاید تند ابن تیمیه داشت و می‌توانست در دنیای اسلام شقاق ایجاد کند موجب شد، این تفکر مذهب حنبلی مسلط و وهابی‌گری را به عنوان انجام آنچه که سنت رسول‌الله (ص) است را گسترش داده و با اصرار به این عقیده پافشاری کند که هر سنتی که پیامبر (ص) انجام داده درست است و بایستی استمرار یابد و غیر از آن بایستی از دین رخت بربندد.

یکی از تعهداتی که ابن وهاب به همفر داد، تخریب بارگاه و حرم شریف بزرگان دین بود که وقتی بنای عقیده وهابیت را با بن سعود آغاز کرد، عملیاتی کرد از زیارت قبور و توسل و استغاثه به پیامبر اعظم (ص) را ممنوع کرد و تصمیم به تخریب بناهای قبور ائمه و حتی حرم شریف  نبوی (ص) گرفت که در هشت شوال سال ۱۳۴۴ دست به کار شد و بناهایی که روی قبور ائمه بقیع و صحابه پیامبر(ص) بود را تخریب و تصمیم به تخریب خانه و حرم شریف نبوی (ص) گرفت که با پافشاری مسلمانان و دولت‌ها، از این کار صرف نظر کرد.

براساس اطلاعات ذکر شده در تاریخ، حضرت امام حسن (ع) در اتاقی متعلق به عقیل بن ابی‌طالب مدفون شده و از ابتدا بنایی روی حرم شریف حضرت بوده است.

یکی از جهانگردان غربی به نام 'میستر' که به فاصله کوتاهی از ویرانی، حرم بقیع را دیده، ویرانی و خرابی آنجا را این‌گونه ترسیم می‌کند: 'چون وارد بقیع شدم، آنجا را همانند شهری دیدم که زلزله شدیدی در آن به وقوع پیوسته و به ویرانه‌ای تبدیل شده است، زیرا در جای جای بقیع به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و تیرهای چوب کهنه چیز دیگری نمی‌توان دید. ولی این ویرانی‌ها و خرابی‌ها در اثر وقوع زلزله و یا حادثه طبیعی نبوده، بلکه با عزم و اراده انسان‌ها به وجود آمده بود و همه آن گنبد و بارگاه‌های زیبا و سفید رنگ که نشانگر قبور فرزندان و یاران پیامبر اسلام بود، با خاک یکسان گردیده است. '

«نخستین تخریب قبور مطهر ائمه‌ بقیع به دست وهابیون سعودی در سال ۱۲۲۰ هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودی‌ها توسط حکومت عثمانی روی‌ داد، پس از این واقعه‌ تاریخی - اسلامی با سرمایه‌گذاری مسلمانان شیعه و به‌ کار بردن امکانات ویژه‌ای، مرقدهای تخریب‌ شده به زیباترین شکل بازسازی‌ شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مرقدهای زیارتی و در واقع مکان زیارتی - سیاحتی مسلمانان تبدیل‌ شد.»

برای درک میزان دردناک و شنیع بودن این اقدام باید توجه کرد که در کمتر کشوری به اندازه سرزمین حجاز، آثار مربوط به قرون نخستین اسلام وجود داشته است؛ چراکه زادگاه اصلی اسلام آن‌جاست و آثار گرانبهایی از پیشوایان اسلام در جای جای این سرزمین دیده می‌شود. اما متأسفانه، متعصّبان خشک مغز وهّابی، بیشتر این آثار ارزشمند را به بهانه واهی آثار شرک، از میان برده‌اند و کمتر چیزی از این آثار پرارزش باقی مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقیع است. این قبرستان، مهم‌ترین قبرستان در اسلام است که بخش مهمی از تاریخ اسلام را در خود جای داده و کتاب بزرگ و گویایی از تاریخ مسلمانان به شمار می‌آید.

در فضیلت بقیع احادیث و روایات متعددی از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است، از جمله اینکه در حدیثی فرمودند: 'از بقیع ۷۰ هزار نفر که صورت‌شان مانند ماه شب چهارده است، محشور خواهند شد و بدون حساب وارد بهشت می‌شوند. '

در حدیث دیگر آمده است که رسول خدا(ص) در بقیع حضور یافتند و اهل قبور را بدین گونه خطاب می‌کردند: 'درود بر شما، خداوند ما و شما را بیامرزد، شما پیشاهنگان ما بودید و ما هم در پی شما خواهیم آمد.'

حرم ائمه بقیع در کتب تاریخ به عنوان مشهد و حرم اهل بیت(ع) معروف شده است.

 فلسفه و چگونگی پیدایش وهابیون

در سال ۱۷۱۰ میلادی دولت بریتانیا ۱۰ تن از جاسوسان حرفه‌ای خود را به مصر، عراق، ایران، عربستان و ترکیه فرستاد تا معلومات کافی به منظور تقویت راه‌هایی برای ایجاد تفرقه میان مسلمین و گسترش تسلط بر کشورهای اسلامی جمع آوری کنند. در این میان مستر همفر به آستانه (ترکیه امروزی و دولت عثمانی آن زمان) فرستاده شد و در آنجا خود را محمد نامید و با عالمی مسن از اهل تسنن و حنفی مذهب آشنا شد و پیش او درس می‌خواند و از این طریق در طی دو سال ماموریتش در آستانه یادگرفتن زبان‌های ترکی و عربی و فراگرفتن قرآن و تعلیمات شریعت اسلام پیشرفت بسیاری کرد و بعد از این مأموریت به لندن بازگشت و پس از گذشت ۶ ماه آموزش و دوره‌های مختلف و مطلع شدن از اسرار و نقاط ضعف و قوت اسلام و مسلمین این بار به بصره در عراق فرستاده شد.

پژوهشگر تاریخ اسلام در ادامه افزود: پس از آن مستر همفر با «محمد بن عبدالوهاب» مواجه شد و تمام همت خود را صرف تعلیم و تربیت او کرد، تا در سال ۱۱۴۳ هجری نقشه او به وسیله آن شاگرد دست آموز به مرحله عمل رسیده و مذهب استعماری، التقاطی و ضاله «وهابیت» اعلام و شروع به کار کرد.

نخستین تخریب قبور ائمه بقیع (علیهم السلام)

سرزمین حجاز در دو قرن اخیر تحت نفوذ وهابی‌ها، با تفکرات متمایل به ابن تیمیه و گرایشات سلفی و تکفیری قرار دارد. وهابی‌ها نه تنها از مخالفان سر سخت شیعه هستند بلکه با غالب مسلمانان اهل تسنن نیز مخالفند. پس از تسلّط سعودیان بر حجاز و پیوند فکری و مذهبی آنان با محمدبن عبدالوهاب، در هر شهر و منطقه‌ای که وارد می‌شدند، آثار و ابنیه ساخته شده بر روی قبور بزرگان صدر اسلام را ویران می‌کردند، که نخستین تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (علیهم السلام) به دست وهابیون سعودی در سال ۱۲۲۰ هجری روی داده است، پس از این واقعه‌، با سرمایه‌گذاری شیعیان مراقد تخریب شده به زیباترین شکل بازسازی شد و با ساخت گنبد و مسجد، قبرستان بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی مسلمانان تبدیل شد.

وقوع دردناک‌ترین حوادث تاریخ اسلام توسط وهابیون

وهابیون به فتوای سران خود، مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه در مکه، گنبدهای بر فراز قبور مطهر حضرت عبدالمطلب، حضرت ابوطالب و حضرت خدیجه (علیهم السلام)، زادگاه پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله الله علیه و آله و سلّم) و فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، «خیزران» عبادتگاه سری پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله و سلّم) و دیگر قبور را تخریب کردند. در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند اما از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نکردند.

تخریب مجدد قبور ائمه بقیع (علیهم السلام)

وهابی‌ها در هشتم شوال ۱۳۴۴ برای دومین بار با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (علیهم‌السلام)، یکی از تلخ‌ترین حوادث تاریخ اسلام را رقم زدند و اشیا نفیس و با ارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند و قبر حضرت حمزه سید الشهدا (علیه‌السلام) و شهدای احد را با خاک یکسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر (علیهماالسلام) و دیگر قبور را هم خراب کردند.

حجت الاسلام حصیری خراسانی در پایان افزود: وهابیون متعصب در همان سال (۱۳۴۴ هجری قمری) به کربلای معلی نیز حمله کردند و ضریح مطهر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) را کندند و جواهرات و اشیا نفیس حرم مطهر را که اکثراً از هدایای سلاطین و پادشاهان و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به ۷۰۰۰ نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خوردند. منبع: ایسنا