عصر عاشورای ۱۳ خرداد ۱۳۴۲، مدرسه فیضیه و امامی که شاه را این‌گونه خطاب کرد: «آقا! من به شما نصیحت می‌کنم؛ ای آقای شاه! ای جناب شاه! من به تو نصیحت می‌کنم». خبر نصیحت به گوش پایتخت رسید، دستور محرمانه دستگیری شبانه امام خمینی(ره) در سحرگاه ۱۵ خرداد توسط کماندوهایی که منزل امام را محاصره کردند و ساعت که به دروازه‌های سه صبح نزدیک شد، ماشین حامل امام با شتاب قم را به مقصد تهران ترک کرد و این‌گونه مخابره شد: «خمینی دستگیر شد»

خبر دستگیری امام به سرعت در شهر قم و مناطق اطراف پیچید. زن و مرد از روستاها و منازل خویش در شهر به‏ سوی منزل رهبر خود حرکت کردند. شعار اصلی جمعیت «یا مرگ یا خمینی» بود که از تمام فضای قم به گوش می‏ رسید. خشم مردم آنچنان بود که ابتدا مأمورین پلیس پا به فرار گذاشتند. آنها پس از تجهیز قوا به میدان آمدند. نیروهای کمکی نظامی نیز از پادگانهای اطراف به شهر قم گسیل شدند. هنگامی که سیل جمعیت از حرم حضرت معصومه بیرون آمدند، رگبار مسلسل ها گشوده شد و تا ساعتی چند درگیری شدید ادامه داشت. حمام خون به راه افتاده بود. هواپیماهای نظامی از تهران به پرواز درآمدند و در فضای شهر قم برای ایجاد رعب بیشتر دیوار صوتی را شکستند. قیام با سرکوبی شدید کنترل شد. کامیونهای نظامی، اجساد شهدا و مجروحین را به سرعت از خیابانها و کوچه‏ ها به نقاط نامعلومی بردند. غروب آن روز شهر قم حالتی جنگ ‏زده و غمبار داشت.

صبحگاه 15 خرداد خبر دستگیری حضرت امام(ره) و کشتار مردم قم به تهران، مشهد، شیراز و دیگر شهرها رسید و وضعیتی مشابه قم پدید آورد. مردم ورامین و شهرک های اطراف نیز به ‏سوی تهران سرازیر شدند و به ابن ترتیب مردم در سراسر ایران به پشتیبانی از امام خمینی(ره) به تظاهرات برخاستند و  ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به عنوان نقطه عطفی در آغاز انقلاب اسلامی ماندگار شد.