نقش امام سجاد (علیه السلام) در بیداری اسلامی
صحنهای مختلف بارگاه منور علی ابن موسی الرضا(ع) در سالروز شهادت امام سجاد(ع) سیاهپوش شده است.
امروز براساس روایتی سالروز شهادت امام سجاد(ع)، سیدالساجدین قید شده و به همین مناسبت، ویژه مراسمی نیز در حرم منور رضوی برگزار می شود.
صحنهای مختلف حرم منور رضوی به این مناسبت از صبح امروز سیاهپوش شده است و ویژه برنامههای مختلفی نیز در صحنها برگزار و یا در تدارک برگزاری است.
امروز نیز ویژهبرنامه روز شهادت امام سجاد(ع) در حرم رضوی با سخنرانی آیتالله سید احمد علم الهدی نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی و امامجمعه مشهد مقدس برگزار شد.
در صحن جامع رضوی در شب و روز شهادت امام سجاد(ع) برنامههای تبلیغ چهره به چهره با رعایت دستورالعمل های بهداشتی با موضوع سیره زندگانی این امام همام در صحنهای حرم مطهر اجرا میشود.
طبق برنامهریزیهای صورت گرفته عموم برنامههای حرم مطهر رضوی بهصورت زنده در پایگاه اینترنتی رضوی تی وی پخش میشود.
بر اساس اندیشه ی شیعی امامان معصوم، آینه صفات الهی اند، ایشان صفات و اخلاق الهی را در خود به اوج کمال رسانیده اند: «صبْغة اللّه و منْ أحْسن من اللّه صبْغةً»، از این رو هر گاه کسی به ایشان پناهنده شود، هیچ گاه او را از خود ناامید نکرده و او را پناه می دهند. به عبارتی ائمه اطهار امان الهی برای مردم هستند، و این از صفات ذاتی ایشان است. آن زمان نیز مروان بن حکم و خانواده اش به دامان امام معصوم پناهنده شده بودند، او می دانست که این خاندان خاندان عفو و کرم هستند، از این رو به هدف خود نیز نائل آمدند.
نقش امام سجاد(ع) در بیداری اسلامی
بدون تردید امام زین العابدین(علیه السلام) در بیداری اسلامی و زنده نگه داشتن حادثه عاشورا نقش بی بدیلی داشته است. مأموریت این امام همان و تلاش ایشان در جهت هویدا کردن حقیقت از همان خطبه های اولیه در شام و مجلس یزید آغاز می شود.
هر چند دستگاه بنی امیه سعی داشت با ظاهر سازی و فریب عوام به جنایات وحشیانه خود وجه شرعی ببخشد، ولی امام سجاد(علیه السلام) با روشنگری و تبیین حقیقت، ماهیت شیطانی دستگاه سفاک بنی امیه را روشن نمود، و همگان را از ظلم بزرگی که بر فرزندان رسول خدا وارد شده بود آگاه می کرد، بنابر نقل تاریخی ایشان تاپایان عمر داغدار صحنه عاشورا بود، و قریب به سی و پنج سال با اشک ماتم خود مردم را متوجه نهضت کربلا می کرد، نقل شده است، هنگامى كه غذا براى افطارش حاضر مى شد، از شهادتگاه پدر و شهیدان به خون خفته كربلا یاد مى كرد و مى فرمود: آه از غم و اندوه! اى واى بر این مصیبت! و زمزمه مىكرد: «قتل ابن رسول اللّه جائعا! قتل ابن رسول اللّه عطشانا!»، فرزند گرانمایه پیامبر گرسنه به شهادت رسید! پسر پیامبر را با لب تشنه كشتند! و آنقدر مىگریست كه گریبان جامهاش اشك آلود مىگردید!.»