به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، ۸۲ سال پیش در چنین روزی، دهم آذر سال ۱۳۱۷ هجری شمسی آیت ا... «سید حسن مدرس»، روحانی مبارز و آزادیخواه ایرانی، به دست عوامل رضاخان حاکم مستبد ایران، در شهر کاشمر-درشمال شرقی ایران - به شهادت رسید.

وی در سال ۱۲۴۹ هجری شمسی در نزدیکی شهر اردستان - در مرکز ایران ـ دیده به جهان گشود. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی به حوزه علمیه نجف ـ در کشور عراق ـ رفت و از محضر علمای بزرگی، چون آیت ا... میرزای شیرازی کسب فیض کرد و سپس به ایران بازگشت.

 آیت ا... مدرس با مشاهده ظلم و ستم حکام کشور، مبارزه علیه حکومت وقت را آغاز کرد و هنگامی که از جانب مردم تهران به دوره سوم مجلس شورای ملی راه یافت، مبارزه خود را علیه ظلم زمامداران ایران و دخالت‌های استعمارگران در این کشور شدت بخشید.

 او روحانی مبارز و خستگی ناپذیری بود که خواستار اجرای احکام اسلام در کشور و نجات ایران از چنگال استبداد و استعمار بود به همین دلیل رضاخان پهلوی او را دشمن سرسخت و جدی خود به حساب می‌آورد، بطوریکه مزدوران رضاخان چند بار به شهید مدرس سوء قصد کردند.

 از صفات برجسته مدرس، شجاعت و مناعت در زندگی فردی و اجتماعی بود. افراد بسیاری بودند که به بهانه اینکه دیانت را با سیاست کاری نیست، زبان به نصیحت و گاه نکوهش او می‌گشودند. اما مدرس در پاسخ به آنان می‌گفت: «سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست.»

 

سرانجام رضاخان، عامل سرسپرده انگلیس که از وجود مدرس احساس خطر می‌کرد، وی را تبعید کرد و در چنین روزی او را به شهادت رساند. روز شهادت سید حسن مدرس در تقویم ایرانی به نام روز مجلس شورای اسلامی نامگذاری شده است.

 

مجلس شورای اسلامی برای ما یک نهاد قانون گذاری خشک و رسمی نیست. مجلس شاید نزدیک ترین نهاد سیاسی به مردم باشد. همین مجلس بهانه ای است تا آدمها، با هر سطح سواد یا گرایش سیاسی، چه در دفتر کار باشند، چه در محوطه دانشکده و چه در کنج دکانی خلوت در یک روستا، پیچ رادیو را بچرخانند یا لابلای خبرهای روزنامه و خبرگزاری‌ها دنبال جدیدترین نطق های نمایندگان و مصوبات مجلس باشند؛ تا ببینند نماینده شهر و روستایی که به هزار امید او را راهی مجلس کرده اند چقدر از دغدغه هایشان می گوید.

بعضی از مردم هم این فرصت را داشته اند که یک روز میهمان صحن مجلس باشند و ساختمان بزرگ بهارستان و آن جمعیت نیم دایره‌ای نمایندگان را از نزدیک ببینند. حاضرجوابی بامزه نمایندگان در جلسه علنی یا نطق های آتشین آنها، بین مردم به سرعت دست به دست می چرخد؛ از آن طرف، بدرفتاری  یا بداخلاقی حتی تعداد کمی از نماینده ها هم بدجور مردم را می‌رنجاند، این را از واکنش های به موقع آنها می توان فهمید. هرچه نباشد، مجلس خانه امید مردم است؛ و این روزها علاوه بر راه های تماس با هر نماینده، تلاش می کنند از طریق فعالیت در شبکه های مجازی صدایشان را به مردان و زنان قانون گذار کشور  برسانند.

نماینده ها در گذر سالها می آیند و می روند اما بعضی اسم ها را هیچ جور نمی شود فراموش کرد. مثل دکتر مصطفی چمران و حجت الاسلام شاه آبادی که نام یک نماینده را با ساده زیستی و مجاهدت گره زدند. یا اسم آیت الله سیدحسن مدرس که پنج دوره نماینده مجلس بود و در آن سالهای استبداد بعد از مشروطه، با تلاش و دلسوزی یک نماینده واقعی و با نطق‌های کارشناسی و نافذش، چهره جدیدی از روحانیت را به جامعه معرفی کرد.

بعضی ماجراها هم فراموش شدنی نیستند. مثل خرداد ۹۶، همان روزی که تکفیری های داعش به ساختمان مجلس رسیدند، در نهایت خشونت به مردم بی‌گناه شلیک کردند و خواستند بگویند پارلمان ایران را هم فتح کردیم! همان وقتی که نیروهای نظامی و لباس شخصی ها جان عزیز  را کف دست گرفتند تا مردانه از نماینده هایی که انتخاب مردم بودند دفاع کنند. تا حتی قطره خونی در صحن مجلس روی زمین نریزد و صلابت و امنیت ایران زیر سوال نرود.

تاریخ چهل ساله انقلاب را که ورق میزنی میبینی ما مردم چقدر پای قانون و قانون گذارهایمان ایستاده ایم! از انتخابات مجلس بگیر تا همراهی آنها در شناخت گره های ریز و درشت مملکت...حالا که چیزی تا انتخابات مجلس نمانده، باید بپرسیم این روزها نماینده ها چقدر پای شنیدن مردم، تعهد به آنها و ساده زیستی ایستاده اند؟

 

نظر شهید مدرس درباره مجلس

در دیدگاه مدرس، مجلس قانون گذاری به دلیل تشکیل شدن از نمایندگان مردم کشور، به منزله عصاره ملت و مرکز ثقل مملکت است. وی مجلس را رقم زننده امور ملت و تنها مرجع تصمیم گیرنده در مملکت می دانست. مدرس معتقد بود هیچ قانون، مصوّبه و امتیاز بدون نظر و تصویب مجلس، قانونی نیست. وی در جلسه 25 اسفند 1302 در بیان مقام و منزلت مجلس می گوید: «این مجلس را به منزله تمام ایران می دانم. مثل این است که سی کرور اهالی ایران در اینجا تشریف دارند».

دیدگاه امام خمینی رحمه الله درباره شهید مدرس

امام خمینی رحمه الله در مورد مدرس می فرماید: «مرحوم مدرس که به امر رضاخان ترور شد، از بیمارستان پیام داد به رضاخان بگویید من زنده هستم. مدرس حالا هم زنده است. مردان تاریخ تا آخر زنده اند. ... یک شخص روحانی که لباسش از سایر اشخاص کمتر بود و کرباس به تن می کرد. او در مقابل قدرت زیاد رضاخان ایستاد و آن طور هجوم کرد به مجلس که نگذاشت رضاخان کاری بکند و در حالی که عمال رضاخان با هم زنده باد زنده باد می گفتند، ایستاد و گفت که مرده باد رضاخان و زنده باد من. یک همچون مرد قدرتمندی بود، برای اینکه الهی بود. می خواست برای خدا کار بکند و از کسی نمی ترسید. ... مدرس یک ملای دین دار بود چندین دوره زمام داری مجلس را داشت و از هر کس برای او استفاده مهیاتر بود. بعد از مردن چه چیز به جای خود گذاشت، جز شرافت و بزرگی. ما می گوییم مثل مدرس ها باید بر رأس هیئت تقنینیه و قوای مجریه و قضایی واقع شود».

 

مجلس شورای ملی را باید ثمره انقلاب مشروطه دانست. مردم ایران پس از چند صد سال خفقان و استبداد، در قیامی ملی به مشروطیت رسیدند و توانستند با استبداد مبارزه و ثابت کنند که مردم نیز دارای حقوق سیاسی و اجتماعی هستند. آنها معتقد بودند اولاً باید قانون اساسی وجود داشته باشد تا کشور بر پایه آن اداره و تصمیم گیری ها طبق قانون و ضوابط خاص باشد، نه بر اساس سلیقه های فردی و گروهی. ثانیا مجلسی از نمایندگان منتخب ملت تشکیل شود تا حقوق مشروع ملت در آنجا حفظ گردد. مردم خواهان مجلسی بودند که اعضای آن منتخبان خود آنها باشند، نه منتخب شاه. به این صورت، نخستین جلسه مجلس شورای ملی، تنها با حضور نمایندگان تهران در چهارده مهر سال 1285 در کاخ گلستان با حضور شاه تشکیل و با نطق یک جمله ای او افتتاح شد.

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357، تحولات شگرفی در شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران به وجود آمد و نظام ارزشی جامعه ایران دگرگون شد. بنابراین، ارکان حکومتی نظام شاهنشاهی نمی توانست جایی در ایران داشته باشد؛ زیرا ماهیت و حقیقت این بنیادها و نهادها، با اهداف و آرمان انقلاب ملت ایران در تضاد بود. یکی از نهادهای مهم سیاسی، مجلس شورا بود که می بایست به معنای واقعی کلمه خانه ملت باشد. بدین ترتیب، با پیروزی انقلاب اسلامی، مقدمات تشکیل مجلسی اسلامی و مردمی در تاریخ ایران فراهم آمد و در 24 اسفند 1358، نخستین مجلس شورای اسلامی با رأی و نظر مستقیم مردم انتخاب شد تا مظهر قدرت و حکومت مردم و مصداق خارجی جمهوری باشد.