به بهانه 13 رجب روز میلاد امیر مومنان علی علیه السلام

مروری گذرا بر برخی از فرازهای برجسته زندگی امام اول شیعیان

میلادی مقدس در 13 رجب 30 عام الفیل ، 23 سال پیش از هجرت پیامبر بزرگ اسلام رقم می خورد.



در چنین سالی نوری پاک از خانه خدا  ،کعبه معظمه ،  بیت الله الحرام را نورانی می کند و امتیازی خاص را برای انسانی آسمانی رقم می زند . امتیازی معجزه آسا و بی سابقه که نه پیش از او و نه پس از او، کسی را در آن نصیبی نیست.



13 رجب  روز حضور پاک و منور دوم معصوم و اول امام شیعیان است . روز میلاد امیر مومنان  ،علی علیه السلام.

 روزی مبارک، میمون و پر خیر و برکت.



آنچه زندگی این امام همام را رونقی دو چندان می بخشد و مطالعه آن را بیش از پیش خواندنی و زیبا می کند فرازهایی است که با نام پیامبر رحمت پیوند می خورد و عقدی ناگسستنی  و تصاویری ویژه و روح نواز می آفریند.



سرآغاز این پیوند حضور علی علیه السلام در خانه پیامبر رحمت بود. سرآغازی که همواره علی را در کنار پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داد و از او یاری صمیمی ، همدمی راز آشنا و همدلی همدرد ساخت.



علی تنها انیس و مونس حضرت محمد در غار حرا بود و نخستین مرد مومن به او و رسالتش . هنوز نمازهای پیامبر ، خدیجه و علی در کنار خانه خدا زینت بخش صفحات تاریخ است . و خطاب « «اِنَّ هذا اَخى و وَصیّى وَ خَلیفَتى » مدال افتخاری بر گردن این انسان آسمانی.



هر چه از عمرش مى‏گذشت و دوران نوجوانى به مرحله جوانى مى‏رسید، عشق و علاقه او به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله  افزون‏تر شده و دفاعش از او جدى‏تر و شدیدتر مى‏شد.



تا جایی که او را داماد شایسته و لایقی برای پیامبر می سازد و فاطمه علیها سلام ، پاره تن پیامبر را در کنار او می نشاند.



اوج ایثارگرى‏هاى او در مکه معظمه، در لیلةالمبیت به منصه ظهور رسید . روزی که چهل نفر از طوایف وقبایل گوناگون مکه، شبانه به خانه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هجوم آورده تا او را با شمشیرهاى آخته قطعه قطعه  کنند اما به محض کشف حقیقت  ، برادر او علی را در جایگاهش یافتند.



دفاع على علیه السلام  از پیامبر در جنگ‏ها و غزوات آن حضرت و مبارزه با دشمنان کینه توز اسلام، حقیقتی انکار ناپذیر است که  تاریخ شیعه و اهل سنّت را مشحون از دلاور مردی های اوکرده است.



رشادت‏هاى على علیه السلام در جنگ‏هاى بدر، احد، خندق، خیبر، حنین و سایر غزوات و سریه‏ها، اسلام را بیمه کرد و از گزند مشرکان و بدخواهان رهایى بخشید.



این فداکارى و رشادت‏ها در اعتلاى پرچم اسلام و برپایىِ نظام توحیدىِ اسلامى، علاقه متقابل پیامبر صلی الله علیه و آله و على علیه السلام را دو چندان مى‏کرد. و آنان را بیش از پیش به یکدیگر پیوند می داد .  تعابیرى که از آن حضرت درباره على علیه السلام نقل شده است، گویاى شخصیت و قرب على علیه السلام به خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله است. به عنوان نمونه، در جنگ خندق (احزاب) هنگامى که على علیه السلام براى مبارزه، در برابر عمرو بن عبدود قرار گرفت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

بَرَزَ الْایمانُ کُلُّهُ اِلىَ الشِّرکِ کُلِّه‏؛ تمام ایمان در برابر تمام شرک به مبارزه برخاسته است.



پس از آن که على علیه السلام با پیروزى و کشتن دشمن خیره سر، از میدان نبرد بیرون آمد و صداى تکبیر مسلمانان فضاى مدینه را معطر ساخت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره على علیه السلام فرمود:

ضَرْبَةُ عَلىٍ‏ّ یَوْمَ الْخَنْدَقِ اَفْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلَیْن؛ارزش شمشیرى که على در روز خندق بر دشمن فرود آورد، از عبادت جهانیان بیشتر است.



سرانجام در سال دهم هجرى، پس از پایان یافتن مراسم فریضه حج و باز گشت حجاج به شهرهاى خویش، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پیش از رسیدن به وطن، مأموریت یافت على علیه السلام را به عنوان جانشین و خلیفه پس از خویش معرفى کند:

یا أیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ؛

اى پیامبر! آنچه از پروردگارت (درباره ولایت على) به تو رسیده است، به مردم ابلاغ نما.

سپس در خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله آمده است:

وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ؛



اگر آن را انجام ندهى (على را به ولایت برنگزینى) رسالت خویش را به پایان نرسانده‏اى. و خداوند تو را از مردم (آنانى که با ولایت على مخالفند) ایمن خواهد داشت.



به همین منظور، پیامبر اسلام در میانه راه مکه و مدینه، در موضعى به نام «غدیرخم» که در سه میلى «جحفه» قرار دارد، حاجیان و همراهان خویش را گرد آورده و با این عبارت، على علیه السلام را به ولایت و جانشینى خویش معرفى کرد:

مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلیٌ مَوْلاهُ، اَللّهُمَ وَالِ مَنْ والاه وَعادِ مَنْ عاداهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَه؛



هر کس که من مولاى او و أولى به نفس او هستم، این على مولاى او و أولى به نفس او است. بار خدایا! دوست باش با هر کسى که با على دوست باشد، و دشمن باش با هر کسى که با او دشمن باشد! یارى کن کسى را که او را یارى دهد و واگذار کسى را که او را واگذارد! .........