19 دی ماه سالروز قیام خونین مردم قم
قیام ۱۹ دی مردم قم زمینههایی داشته که برای بررسی قیام ۱۹ دی مردم قم بایستی اول فضای سیاسی – اجتماعی سال ۵۶ و فضای کلی دهه ۵۰ را مورد کنکاش قرار دهیم.
بصورت خیلی مختصر میتوان گفت؛ در دهۀ ۵۰ رژیم شاه یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین کشورهای منطقه و دنیا بوده و از طرف دیگر، حمایت همه جانبۀ آمریکا پشتوانه این رژیم شاهنشاهی بوده است. به عنوان مثال «در سال ۱۳۵۶ درآمد نفتی ایران ۷/۲۰ میلیارد دلار بوده است». [۱] ارتش مدرن ۴۰۰۰۰۰ نفری مسلح به پیشرفتهترین تسلیحات و با تشکیلات دقیق و منظم که خشونتش زبان زد عام بود در اختیار رژیم ایران بود. [۲]
مصاحبه شاه
شاه آن چنان به سلطنت خود امیدوار بود که در مصاحبه با خبرنگار ایتالیایی «اوریانا فالاچی» چنین مطرح میکند:
«به طور کلی من تنها نیستم، بلکه نیرویی مرا همراهی میکند که دیگران آن را نمیبینند. قدرت من، قدرت خدایی است و در ضمن دستورهای مذهبی دریافت میکنم... میدانم از طرف او برای انجام یک ماموریت انتتخاب شدهام» [۳]
شاه در ادامه مصاحبه سلطنت خویش را چنین وصف میکند:
«سلطنت من کشور را نجات داد، به خاطر این که خدا کنار من بود. میخواهم بگویم تمام کارهایی که برای ایران کردهام به تنهایی انجام ندادهام و کسی که پشت سر من بوده خدا بوده است». [۴]
قیام ۱۹ دی نیز از این قاعده مستثنی نیست، چنین نیست که این قیام صرفا به خاطر یک مقاله توهین آمیز بوجود آمده باشد، بلکه این قیام نیز مانند قیامهای دیگر علل متعددی داشت، هر چند با درج مقاله «ایران و استعمار سرخ و سیاه» به اوج خود رسید.
عوامل ایجاد این مقاله
عوامل ایجاد این مقاله عبارتست از:
امام خمینی از سال ۴۱ و ۴۲ وارد مبارزه شدند و از بدو ورودشان به مبارزه، جایگاه دین را در مبارزاتشان تشدید نمودند. و حضرت امام با توجه به ایدئولوژی که انتخاب نموده بودند و سازمان عظیم و معظم روحانیت که در سراسر کشور ریشه داشت و از استقلال مالی برتری برخوردار بود، نسبت به سایر گروههای مبارزه با رژیم از رجحان برخوردار بود. ایشان به نهادینه نمودن مبارزه و بسیج همگانی همت گمارد. افکار عمومی و فرهیختگان جامعه را بسوی نهضت معطوف داشت. استقلال مالی - فکری و مردمی - مذهبی بودن نهضت امام تا سپیده دم پیروزی انقلاب قرین مشارکت و بسیج تودهها بود. و قیام ۱۹ دی ماه ۵۶ هم در دفاع و حمایت از شان مذهبی حضرت امام بود.
آگاهان سیاسی معتقدند که با زور و سر نیزه میتوان به حکومت دست یافت اما نمیتوان به حکومت ادامه داد. [۵] با بررسی تاریخ این نکته روشن میشود که دهه ۴۰ و ۵۰ دورۀ اختناق و سرکوب مخالفان دولت در ایران است. در این دوره هر کجا به دولت، ساواک، شخص شاه و آمریکا اعتراض میشد، به شدت سرکوب میشد. از نمونههای بارز آن تبعید امام در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ از بین بردن پهلوان غلامرضا تختی در ۱۷ دی ۱۳۴۶ توسط ساواک وبه شهادت رساندن بسیاری از علما مانند؛ آیتالله محمدرضا سعیدی در ۲۰ خرداد ۱۳۴۹ و آیتالله حسین غفاری در ۷ دی ۱۳۵۳ میباشد. زندانهای شاه پر شده بود از معترضینی که هر کدام ایده خاصی با هم داشتند. گروههای چپ، پیشگام مبارزه صلحانه با رژیم بودند و مجاهدین خلق هم در تلاش برای دور نماندن از رقبا. گروهها با یکدیگر تضارب آرا نداشتند و گاهی با یکدیگر به درگیری میپرداختند. گروههای اسلامی به محوریت حضرت امام به گرانیگاه مبارزه تبدیل شده بودند و این وحشت رژیم را برانگیخته بود.
اواخر دهۀ ۴۰ و دهه ۵۰، دکتر شریعتی در بین انقلابیون جایگاه ویژهای داشت و جلسات بحث و درس او از مستمعین فعال گرم بود و رژیم قصد جذب یا حذف ایشان داشت. با مرگ مشکوک ایشان که در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۵۲ در لندن اتفاق افتاد مبارزان، رژیم را محکوم کردند به این عنوان که رژیم شاه، متفکران مخالف خود را از میان برمی دارد. این اتهام هزینههای گزافی را برای رژیم داشت، به همین علت، رژیم تصمیم گرفت جسد وی را به ایران انتقال دهد. نقش مهم و اساسی مرگ نابهنگام شریعتی این بود که زمینۀ اعتراض و مخالفتها و حرکتهای انقلابی علیه رژیم را فراهم ساخت، و از همه مهم تر اینکه این حادثه، که از آن به نقش مستبدانه رژیم در از میان برداشتن مخالفان متفکر تحلیل میشد باعث اجتماع و وحدت گروههای سیاسی گردید. [۶]
شب اول آبان ۵۶ آیتالله مصطفی خمینی توسط عمال رژیم شاه شهید شد. شهادت آقا مصطفی شتاب خاصی به حرکت انقلاب اسلامی بخشید که میتوان موج برخاسته از آن را به عنوان آغاز قیام عمومی مردم دانست. مجالس یادبود متعددی در سرتاسر کشور برگزار و در سپس هر یک از این مجالس، تظاهرات گستردهای علیه رژیم شاه به راه انداخت و بار دیگر امام به عنوان رهبر حرکت اسلامی در جامعه مطرح کرد. به خاطر شهادت آقا مصطفی از جاهای مختلف، پیام تسلیت برای امام فرستاده شد و امام در جواب این تسلیتها مردم را متوجه نهضت میکردند. ایشان در پاسخ به تلگراف تسلیت آقای عرفات چنین میگوید:
«... در زمان شاه فعلی شاهد فجایعی بوده و هستیم که روی چنگیز را سفید کرده، شاهد قتل عام فجیع غیرانسانی پانزدهم خرداد (دوازدهم محرم) بودیم... ما شاهد هجوم به مدارس دینیه و دانشگاهها بودیم که در آنها قتلها و غارتهای فراوان و اهانت به قرآن کریم و کتب مقدس اسلامی و هتک و ضرب طلاب علوم دینیه و آتش زدن کتابهای آنان و در دانشگاهها ضرب و جرح جوانان و دختران بودیم... ما شاهد این همه مصیبتها و انحرافات و خیانتها بوده و هستیم، که مصیبتهای شخصی را باید فراموش کنیم». [۷]
روزنامه اطلاعات در هفدهم دی ماه ۵۶ مقالهای را تحت عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» نوشته وزیر فرهنگ داریوش همایون و به امضاء احمد رشیدی مطلق به چاپ رساند. او ۱۵ خرداد را حاصل اتحاد کمونیستها و ارتجاعیون دانسته و به امام توهین نمود و بدنبال متهم نمودن امام به عنوان عامل کشتار ۱۵ خرداد بود. او میخواست ثبات رژیم را به مخالفان القاء نماید و اثبات کند که ایران جزیره ثبات است.
انتخاب روز ۱۷ دی برای درج مقاله مزبور، به جهت انتساب این روز به بنیانگذار و مؤسس رژیم پهلوی، یعنی رضاخان پهلوی بود. وی در چنین روزی، مساله حجاب که یکی از ارکان و ارزشهای تثبیت شده جامع دینی بود را زیر سؤال برد و با آن درگیر شد و قصد برچیدن آن را در سر میپروراند. [۱۰]
سفیر وقت انگلیس در تهران– آنتونی پارسونز – در کتاب "غرور و سقوط" از توطئه هتک امام پرده برمی دارد و به صراحت میگوید:
«در اوایل ژانویه تصمیم گرفته شد که برای بی اعتبار کردن امام خمینی مطالبی علیه او منتشر شود». [۱۱]
اربعین شهدای قم را مردم تبریز در ۲۹ بهمن با یک تظاهرات و قیام پرشور برگزار کردند و همین طور اربعینهای دیگر برگزار شد تا پیروزی انقلاب و میتوان گفت؛ قیام ۱۹ دی، نقطه شروعی شد برای از هم پاشیده شدن سازمان و ساختار حکومت پادشاهی در ایران و وحدت مخالفین رژیم.
پانویس
۱. ↑ طالبی دارابی، ابراهیم، جایگاه قیام ۱۹ دی در پیروزی انقلاب اسلامی، ص۱۸.
۲. ↑ طالبی دارابی، ابراهیم، جایگاه قیام ۱۹ دی در پیروزی انقلاب اسلامی، ص۱۳.
۳. ↑ مصاحبه اوریانا فالاچی با شاه ایران، تهران، ص۱۰.
۴. ↑ مصاحبه اوریانا فالاچی با شاه ایران، تهران، ص۱۱.
۵. ↑ طالبی دارابی، ابراهیم، جایگاه قیام ۱۹ دی، ص۳۸.
۶. ↑ طالبی دارابی، ابراهیم، جایگاه قیام ۱۹ دی، ص۴۰.
۷. ↑ خمینی، روح الله، صحیفه نور، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۴۸.
۸. ↑ خمینی، روح الله، صحیفه نور، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۴۹.
۹. ↑ خمینی، روح الله، صحیفه نور، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۴۸.
۱۰. ↑ حماسه ۱۹ دی قم، به کوشش علی شیرخانی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص۳۵.
۱۱. ↑ طالبی دارابی، ابراهیم، جایگاه قیام ۱۹ دی، ص۵۵.
۱۲. ↑ ۱۹ دی به روایت اسناد ساواک، وزارت اطلاعات مرکز اسناد بررسی اسناد تاریخی، ص۶۲.
۱۳. ↑ حماسه ۱۹ دی قم، به کوشش علی شیرخانی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص۳۷.
منبع
سایت پژوهه، بر گرفته از مقاله «قیام ۱۹ دی».