تروريسم اقدامى سازمان يافته و متضمّن خشونت بسيار است كه با حمله‌هاى غيرقابل پيش‌بينى عليه افراد، گروه‌ها و ملت‌ها عملى مى‌شود.

جیمز دردریان از جمله متفكرانی است كه تقسیم بندی متفاوتی از تروریسم ارائه می كند. از نظر او تروریسم اسطوره ای، تروریسم اجتماعی، تروریسم قومی. تروریسم مواد مخدر، تروریسم دولتی آنارشیستی، ضد تروریسم و تروریسم ناب انواع مختلف تروریسم هستند..

جیمز دردریان به نقش عناصر اسطوره ای در تروریسم توجه دارند ، او معتقد است : " تروریسم تا حد زیادی بر اساس ترس ، آرزو و خشونت استوار است و اینها همه عناصر سازنده ی اسطوره اند . " در اینجا نوعی ترس متقابل وجود دارد که زاده رابطه ای است که بر اساس آن ضعیف ترها در عین آن که به قوی ترها احتیاج دارند ، از آنها بیزارند؛ نوعی آرزو برای کسب قدرت ملی ، قدرت طبقاتی یا به طور کفلی قدرت بیشتر برای بنای دنیایی متفاوت با دنیای موجود هم وجود دارد ؛ و خشونتی وجود دارد که زمانی سر باز می کند که امیال و آرزوهای طرفین به گونه ای تقلیدی با هم تلاقی کند و دیگر مهار آن از طریق مذاکره ، جابجایی و آیین مند سازی (Ritualization) میسر نباشد .

تروریسم اسطوره ای که به نام یک هویت گروه فرضی ، با شیفتگی نسبت به یک گروهت طلایی در گذشته یا با نوید یک آرمانشهر در آینده عمل می کند ، می تواند نظم موجود را با خشونت براندازد ، ولی بر خلاف قواعد و رویه های دیپلماسی یا حرفه قضایی به خودی خود نمی تواند آیین های لازم را به جای خشونت به وجود آورد ... مؤثرترین نیروهای نهفته در تروریسم اسطوره ای معمولاً خصلتی فرجام شناختی و هزاره گرایانه دارند .

به عبارت دیگر آنها به رهایی ، تغییر اجتماعی و ابراز خشونت برای رسیدن به عصری جدید می اندیشند .... در نظام مدرن متشکل از دولت های ملی ، تروریسم اسطوره ای حد و مرز قدرت را تعیین می کند . این همان مرزی است که در آن کاربرد مشروع و عقلانی خشونت برای نیل به اهداف در مقابل کاربرد نامشروع و غیر عقلانی خشونت قرار می گیرد.

البته دردریان نقش عوامل اجتماعی ، قومی ، ایدئولوژیک و ... را در گرایش به تروریسم می پذیرد ، اما قدرت و نقش اسطوره را پررنگ می سازد .