ترور در لغت به  معناي وحشت و ترس زياد است و در اصطلاح به«حالت وحشت فوق العاده‌اي اطلاق مي‌شود كه ناشي از دست زدن به خشونت و قتل و خونريزي از سوي يك گروه، حزب و يا دولت به منظور نيل به هدف هاي سياسي، كسب يا حفظ قدرت است.» در نتيجه اشخاصي كه دست به ترور مي‌زنند تروريست ناميده مي‌شوند.

لنین نیز نگاهی ابزار گونه به تروریسم داشت و آن را ابزاری سیاسی برای دستیبابی به انقلاب کمونیستی می دانست . لنین گرچه به انتقاد از موج فزاینده تروریسم پرداخت ، اما نوشت : " هرگز تروریسم را به طور اصولی رد نکرده ایم و نمی توانیم رد کنیم . ترور یکی از انواع اقدامات نظامی است که ممکن است در شرایط خاصی در نبرد کاملاً سودمند و حتی ضروری باشد . ولی نکته ی مهم این است که ترور در حال حاضر به هیچ وجه به عنوان عملیات برای ارتش در میدان نبرد ، یعنی عملیاتی اساسی در کل فرایند مبارزه توصیه نمی شود ."

لنین پس از آن که به قدرت رسید ، در نقد بورژوازی غرب ، که کمونیسم را متهم به تروریسم می کرد، در نامه ای در اوت ۱۹۱۸ چنین پاسخ داد : " بورژوازی انگلیس اقدامات خود در سال ۱۶۴۹ و بورژوازی فرانسه اقدامات خود در سال ۱۷۹۳ را فراموش کرده است ، وقتی خود بورژوازی برای رسیدن به منافع خود در مقابل فئودالیسم به ترور متوسل شد ، ترور مشروع و عادلانه بود ؛ ولی هنگامی که کارگران و دهقانان فقیر در برابر بورژوازی به این حربه متوسل شدند ، ترور به پدیده ای هولناک و مستوجب کیفر تبدیل شد ."

اگر به تاریخ معاصر ایران نظر بیفکنیم ، در می یابیم که بسیاری از ترورهای انجام گرفته به تأثیر پذیری از این نگرش مارکسیستی - لنینیستی بوده است . اصولاً بسیاری از مهمترین جریان های تروریستی در تاریخ ایران به جریان چپ تعلق داشته و این جریان غالباً نگاهی ابزارگرایانه به تروریسم داشته است .