باور به ظهور شخصی كه جهان را پر از عدل و داد كرده و ریشه های ظلم و ستم را می چیند اختصاص به اسلام نداشته بلكه، شامل ادیان مختلف الهی و آسمانی می شود و در اسلام، مسیحیت،(1) یهودیت(2) و زرتشت(3) و... به ظهور این شخص نوید داده شده است.

زندگینامه برتراند راسل فیلسوف انگلیسی

برتراند آرتور ویلیام راسل، سومین ارل راسل، (زادهٔ ۱۸ مه ۱۸۷۲ - درگذشتهٔ ۲ فوریه ۱۹۷۰)، فیلسوف، منطق‌دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس و فعّال صلح‌طلب بریتانیایی بود که در قرن بیستم می‌زیست.

راسل یکی از پیشتازان فلاسفه در قرن بیستم محسوب می‌شود و «جنبش مخالفت با آرمان‌گرایی» را در اوایل قرن بیستم رهبری می‌کرد. از وی به همراه گوتلوب فرگه و لودویگ ویتگنشتاین، به عنوان بنیان‌گذاران فلسفهٔ تحلیلی یاد می‌گردد.
آثار فلسفی که راسل در فاصله بین سالهای 1900 تا جنگ اول نوشته است، معمولاً مهمترین آثار او شمرده می شود؛ بویژه که بعدها اقبال او به کارهای مردم پسند، و استقبال مردم از این گونه آثار او بیشترشد.

راسل از ایدئالیسم بازمانده از هگل و برادلی بزودی برید و از اصالت واقع به اصالت عقل قایل شد؛ و سپس اصالت عقل را با اصالت عمل درآمیخت. سیر و سلوک طوفانی و پرفراز و نشیب فلسفی اش همواره رنگی از اصالت تجربه و اخلاق داشت. راسل با غلبه مذهب مخالف بود و میل مذهبی را صریحاً و صرفاً ناشی از ترس و محصول کودکی عقل بشر می شمرد و به جاودانگی روح و وجود خداوند اعتقادی نداشت؛ ولی با آنکه عملاً منکر خدا بود وجود او را از نظر منطقی محال نمی شمرد. از این روی و بویژه با توجه به بعضی اشارات او در مناظره اش با کاپلستون و نیز مصاحبه های دیگر، در مسئله وجود خداوند نظراً لاادری و عملاً بی اعتقاد بود.

راسل به تحلیل منطقی و زبانی در بررسی مسائل فلسفی، اعتقاد و اهتمام داشت. یکی دیگر از شیوه های فلسفی او اتمیسم[ =اصالت تجزیه] منطقی بود؛ یعنی، ‌تجزیه و تحلیل منطقی قضایا و جملات و بازگرداند آن ها به معانی بنیادین و تقسیم ناپذیر بود. به عبارت دیگر، برای هر واحد تقسیم ناپذیر معنا یا شناخت، یک واحد تقسیم ناپذیر تجربه قایل بود. با این افراط در تحویل و باز برد، ‌راسل را بعضی به عنوان پیشینه و پشتوانه فکری پوزیتیویسم منطقی به شمار آورده اند. کارل پوپر بر آن است که راسل احتمالاً بزرگترین فیلسوف بعد از کانت است. وی همچنین او را بانی فکری و بنیانگذار معنوی پوزیتیویسم منطقی تلقی می کند.

هرستابرتراند راسل : مذهب را زاییدة ترس آدمی می خواند و خداوند را به برادر بزرگتری همانند می کند که در همة سختیهای و ناملایمات در کنار انسان خواهد ایستاد .

برتراند راسل» فیلسوف مشهور انگلیسى همانند انیشتاین بشدّت از لزوم تشکیل حکومت واحد جهانى دفاع کرده و معتقد است که عدم اجراى این طرح بالاخره به نابودى بشریّت منجر خواهد گشت، نامبرده ضمن بحث مهمّى که در این باره دارد مى نویسد:
«...اکنون از لحاظ فنّى مشکل بزرگى در راه یک امپراطورى وسیع جهانى وجود ندارد و چون خرابى جنگ بیش از قرن گذشته است احتمالا باید حکومت واحدى را قبول کنیم یا اینکه به عهد بربریّت برگردیم و یا به نابودى نژاد انسانى راضى شویم.»

راسل در مورد دیگر هنگامى که سیستم حکومت فدرال را شرح مى دهد به حکومت واحد جهانى اشاره کرده و چنین مى نویسد:
«...این سازمان فدرال به نوبه خود واحدى از یک تشکیلات فدرال بزرگتر است و به همین ترتیب مى رسیم به حکومت فدرال جهانى که این حکومت در حال حاضر وجود خارجى نخواهد داشت.».
او معتقد است که براى رسیدن به آن حکومت جهانى باید زمینه فکرى ملّتها را آماده ساخت و منجمله از تبلیغات افراطى ناسیونالیستى خوددارى نمود نامبرده در این باره مى نویسد.:
«باید هرگونه تبلیغات افراطى ناسیونالیستى غیر قانونى شمرده شود و در مدارس به اطفال درس دشمنى و نفرت از ملل دیگر را ندهند..»

برتراند راسل می گوید «انتظار تنها به ادیان تعلق ندارد بلکه مکاتب و مذاهب نیز ظهور نجات بخشی که عدل را بگستراند و عدالت را تحقق بخشد، را انتظار می کشند.»
ایجاد صلح جهانی را از طریق ایجاد سازمان جهانی که از وقوع جنگ جلوگیری می‌کند امکان‌پذیر می‌داند.
به تعبیر برتراندراسل هر چند آینده گرایی و مدینه فاضله به عنوان دولت خیالی مورد تحقیر و امری غیرواقعی تلقی می گردد و تصور می شود که آرمان شهر قابل تحقق یافتن نیست، اما بسیاری از تحولات اجتماعی تحت تأثیر همین ایده مدینه فاضله قرار گرفته است. وی در این باره می گوید: «در زمان ما تحولات اجتماعی به قدری سریع است و به قدری تحت تأثیر الهاماتی نظیر مدینه های فاضله و حکومت های خیالی است که بیش از سابق لازم است، منابع عمده ای را که الهام بخش این تحولات است، مورد بررسی قرار دهیم و مبنای عاقلانه آنها را تشخیص دهیم».

پديده ظهور منجى بزرگ که با خروج خود، عدل و قسط، گشايش و آسايش را در مقطع پايانى تاريخ حيات انسان، به ارمغان خواهد آورد، عقيده اى است كه پيروان اديان سه گانه ابراهيمى و بخش چشم گيرى از ساير ملل بدان ايمان داشته و دارند.
فيلسوف شهير انگليسى برتراند راسل كه مى گويد: دنيا چشم به راه مصلحى است كه همگان را در سايه يك پرچم و يك شعار متحد سازد.

بر همین اساس: و بر پایه بشارات فراوانى كه دركتاب انجيل آمده است، حضرت مسيح (ع) به دنبال قيام حضرت قائم(ع) در فلسطين آشکار خواهد شد و به يارى آن حضرت خواهد شتافت و پشت سر حضرتش نماز خواهد گزارد، تا يهوديان و مسيحيان و پيروان وى تكليف خويش را بدانند و به اسلام بگروند و حامى حضرت مهدى(ع) گردند.

از اين رو، در آخرين روزهاى زندگى- و شايد در طول دوران حيات- به ياران و شاگردان خود، توصيه ها و سفارش هاى بسيارى درباره بازگشت خود به زمين نموده و آنان را در انتظارگذارده و امر به بيدارى و آمادگى فرموده است .

دركتاب تورات نیز كه ازكتب آسمانى به شمار مى رود و هم اكنون در دست اهل كتاب و مورد قبول آن ها است، بشارات زيادى از آمدن مهدى موعود و ظهور مصلحى جهانى در آخرالزمان آمده است.

در زبور حضرت داود(ع) كه تحت عنوان مزامير درلابلاى كتب 'عهد عتيق ' آمده، نويدهايى درباره ظهور حضرت مهدى (ع) به بيان هاى گوناگون داده شده است و در 35 بخش از مزامير 150 گانه، اشاره اى به ظهور مبارك آن حضرت و نويدى از پيروزى صالحان بر شريران وتشكيل حكومت واحد جهانى و تبديل اديان و مذاهب مختلف به يك دين محكم و آيين جاويد، موجود است .