۱۳۱۳ سال پیش در چنین روزی، امام «موسی کاظم» (ع) از نوادگان گرامی پیامبر اسلام (ص)، دیده به جهان گشود. آن حضرت تا ۲۰ سالگی در محضر پدر بزرگوارش امام جعفر صادق (ع) بود و از دریای دانش و معرفت آن حضرت بهره‌های فراوان برد. امام موسی کاظم (ع) پس از شهادت پدر به مدت ۳۵ سال امامت و رهبری مسلمین را برعهده گرفت و در این راه سختی‌ها و مشقات بسیاری را تحمل کرد.

نخستین سال‌های زندگانی امام موسی کاظم (ع) مصادف با اضمحلال دستگاه حکومتی امویان و انتقال قدرت به بنی عباس بود و ایشان تا پایان عمر ۵۵ ساله خود، شاهد به حکومت رسیدن پنج تن از حکام عباسی بود که همه آنان در طرد مخالفین و سرکوب حق طلبان پیرو خاندان پیامبر (ص) از هیچ اقدامی فروگذار نکردند.

امام موسی کاظم (ع) بخش اعظم زندگی خویش را صرف تعلیم و تربیت مردم و آشنا کردن آن‌ها با فرهنگ و معارف اسلامی کرد. اما حکومت عباسی با احساس خطر از جانب آن حضرت، ایشان را به زندان افکند تا مردم از نور هدایت و دانش امام بهره نبرند و در تاریکی جهل باقی بمانند. امام موسی کاظم (ع) دانشمندترین و بخشنده‌ترین مردم زمان خویش بود. آن حضرت از حسن خلق، رحمت و بخشندگی بی اندازه بهره داشت و در میان خاص و عام به کرامت نفس، سخاوتمندی، انفاق در آشکار و نهان و عفو خطاکاران معروف بود. ضمن عرض تبریک ولادت این امام بزرگوار، سخنی زیبا و حکیمانه از آن حضرت برایتان نقل می‌کنیم که فرمود: «بهترین وسیله تقرب به خدا پس از شناخت او، نماز، نیکی به پدر و مادر و ترک حسد و خودپسندی است.»